Zabiegi galwanizacyjne mają na celu osiągnięcie różnorodnych efektów końcowych terapii. Prowadzi to, do pojawienia się odmiennych zakresów działania galwanizacji. Już wiemy, że galwanizacja może wykorzystywać elektrodę ujemną albo elektrodę dodatnią, jako element czynny. W zależności od tego realizowane są odmienne zadania na rzecz naszej skóry. Równie dobrze możemy ją pobudzać, jak i uspokajać, w zależności od potrzeb pacjenta oraz występujących nieprawidłowości. Inny podział działania galwanizacyjnego zakłada wykorzystywanie zabiegów podłużnych oraz poprzecznych. Określenia te dotyczą oddziaływania w określonym kierunku danej tkanki nerwowej. Gdy działamy wzdłuż nerwów występuje o wiele mniejszy opór nerwów na dostarczane ładunki, natomiast gdy decydujemy się na oddziaływanie poprzeczne musimy liczyć się ze skutkami oporowymi w o wiele większym zakresie. W związku z tym w procesach galwanizacyjnych występują trzy odmienne gęstości prądu stałego. Najmniejsza dawka przewiduje od 0,01 do 0,1 mA/cm2. Pośrednim rozwiązaniem jest ładunek o mocy od 0,1 do 0,3 mA/cm2. Najwięcej prądu przedostaje się do naszego organizmu przy gęstości od 0,3 do 0,5 mA/cm2. Rodzaj zabiegu warunkuje zatem odpowiednie dopasowanie ilości prądu przekazywanego do wewnątrz naszego ciała.