Pierwsze sposoby zastosowania kąpieli elektrycznych wcale nie były ukierunkowane na osiągnięcie określonych celów leczniczych. J.J. Stanger wykorzystywał ową metodę do garbowania skór. Dopiero z czasem spróbował on omawianej metody do leczenia, występującej u niego, choroby reumatycznej. Okazało się wówczas, że ma ona zbawienny wpływ na zdrowie oraz samopoczucie pacjenta zmagającego się z podobnymi problemami zdrowotnymi. Galwanizacja została opatentowana jako zabieg leczniczy w 1900 roku. Od tego czasu nastąpił silny rozwój badań oraz poszukiwań nowoczesnych rozwiązań w zakresie wykorzystania omawianej metody leczenia za pomocą prądu elektrycznego. Wyprodukowane na przemysłową skalę urządzenia pozwoliły wykorzystywać ją wobec coraz większego grona społecznego. Obecnie wiadomo, że całkowite kąpiele elektryczne wymagają zastosowania odpowiednich materiałów konstrukcyjnych. Wszelkie wanny muszą zatem posiadać rozbudowany system izolacyjny zapewniający brak wystąpienia uziemiania prowadzonego prądu. Woda stosowana do przygotowania zabiegu nie może zawierać żadnych substancji dodatkowych, chyba że wystąpi w nie niewielka ilość określonej soli. Całkowite kąpiele galwanizacyjne mają na celu poprawę ogólnego stanu organizmu oraz wpływanie na niekorzystne efekty reumatyzmu, czy problemów z poszczególnymi stawami.